Đavolji plod
Postoje razne varijante ove legende koju je prvi ispričao Nairone, sveštenik, profesor na Sorboni koji je umro 1710. godine.
Jedna od varijacija dalje objašnjava kako se kafa u početku konzumirala sirova, na različite načine zgnječena u kašu ili razmešana u vodi kao sok ili zasoljena i umešana sa mašću kao namaz za hleb ili najjednostavnije – žvakala se sveža. Ako znamo da plod kafe izgleda kao trešnja sa “mesnatim” delom oko koštice crvene boje, veoma prijatnog i slatkog ukusa, ove priče mogu biti istinite.
Takođe, nučno je dokazano da u “mesnatom” delu ploda kafe, koji se nalazi oko koštice, ima nekoliko puta više kofeina nego u samoj koštici koja se danas jedina koristi i naziva kafom.
Ova činjenica daje osnov nastavku ove legende koja tvrdi da je zbog preteranog korišćenja ploda kafe u manastiru, nekim sveštenicima i pozlilo zbog čega je starešina manastira u jednom trenutku ovaj plod nazvao “Đavoljim plodom”. Naredio je da se sva količina u manastiru spali. Kada su je bacilli u vatru, posle izvesnog vremena kafa je počela da pucketa i širi neodoljiv miris. To je, po ovoj legendi, bilo prvo prženje kafe u istoriji.
